Szamponetka Delia Cameleo - 7.4 Rudy

Od wielu lat na głowie noszę rudości, a jak każda sztucznie ruda wie- wypłukuje się on bardzo szybko. Ogólnie lubię mój kolor kiedy jest wypłukany, więc już dawno porzuciłam farbowanie całości, a jedynie odrosty, bo odświeżenia nie potrzebuję. Jednak czasem mam ochotę na mocny rudy na głowie, a wtedy w ruch idzie bohaterka dzisiejszego posta- Delia Cameleo 7.4 Rudy. Łącznie użyłam jej już pewnie około 30 razy.

Dostępna jest w każdym rossmannie, za cenę około 4 zł (często jest w promocji za 3). Zakładamy na umyte, osuszone włosy i zostawiamy na 20-30 minut lub zapieniamy ponownie po tym czasie i zostawiamy na 45 dla lepszego efektu. Ja osobiście trzymam ok. 40 minut bez żadnego ponownego masowania szamponu na głowie, bo nie zauważyłam nigdy żadnej różnicy w efekcie.

Skład

Kolor jest bardzo intensywny i taki się utrzymuje przez 2-3 dni, całkowicie się wypłukuje po około tygodniu. Oprócz barwienia nie zauważyłam by robił coś z włosami, nie szkodzi, nie pomaga. 

Przed

Po

Jak widać, efekt jest widoczny gołym okiem :) Na moje włosy starczy jedna saszetka, ale moich włosów jest dość mało, więc bujnym czuprynom polecam dwie-trzy saszetki.

Często używam też ciemnego brązu z tej serii i również ładnie chwyta i wypłukuje się zupełnie- przy następnym użyciu napiszę coś o nim więcej.

Pozdrawiam!

Moja szczurza rodzinka

Jestem szczurzą mamą w każdym calu. Mogłabym ciągle gadać o szczurach, myśleć o szczurach, siedzieć ze szczurami. Skoro mam bloga, to mam kolejne miejsce, by wylać moją szczurzą falę miłości wraz z krótkim opisem naszych dzieciaków. Mam szczury odkąd zaczęłam chodzić do gimnazjum, czyli już, hoho, 8 lat i raczej nie planuję przestać je kiedyś hodować. Bogu dzięki, że i mój partner zaraził się miłością do tych gryzoni:) W tym momencie mamy dwa stada (bo jak każdy zaszczurzony wie, szczury to zwierzęta stadne i muszą być trzymane po co najmniej dwa tej samej płci) - dziewczyny i chłopaków, oczywiście trzymane są w osobnych klatkach i nie dopuszczamy do sytuacji, w której mogłoby dość do zapłodnienia. Mamy też jednego kawalera na tymczasie, który szuka domu.

Oto i one:

1. Dziewuchy, czyli... 'pora zbierać się do Cysi, bo Kaziucha tłucze szklanki i za chwilę w innych siuśkach śpią te same koleżanki' *
 

Kaziucha ze zmiksowanym bananem :)

Nasza najstarsza pannica- Kazia. Nieuchwytny kaziuchowiec. Daje buziaki w każdej chwili i najbardziej perfidnie i upierdliwie z wszystkich naszych szczurów próbuje człowiekowi zabrać jedzenie. Jeśli coś jesz, a Kazi nie ma obok, należy się zacząć martwić. Ostatnio przykładowo została zamknięta w komodzie. Do teraz nie mam pojęcia jakim cudem ona tam wlazła. Cholera strasznie inteligentna jest. Pierwsza samiczka w moim życiu ;)

Cyśka

 Najlepsza koleżanka Kazi- Marcelina, zwana też Cysią. Kazia przy łączeniu urządziła jej dwutygodniowe piekło, ale na szczęście Cycha się wkurzyła i zdominowała Kazię. Od tego czasu jest szczurza miłość. Marcy początkowo była straszną boidupą, teraz to taki sam tarmoch jak Kaziucha:)

Kostka

Kosza dołączyła do nas stosunkowo niedawno, bo chyba w lutym. Najmłodsza z całego stada. Pannica wzięta z laboratorium. Wszędzie jej pełno i coraz bardziej się do nas przywiązuje. Reszta dziewuch z marszu ją zaakceptowała, aż dziwne :)

Dziewuszyska razem w swoim ulubionym materiałowym tunelu :)

2. Chłopy!

Granat

A oto i pierwszy z chłopów- Granat, po domowemu zwany Gransi. Największy dominator świata, jemu nikt nie podskoczy. Rządzi w klatce i poza klatką, a piszczy jak panienka jak się go złapie. Gryzie absolutnie wszystko, co stanie na jego drodze (np. atakujące go kable, wredne ubrania, agresywne meble). Profesjonalista w kwestii ukrywania się- kiedy się go zawoła lub krzyknie na niego, automatycznie nieruchomieje, a jak każdy wie- jeśli się nie ruszasz, to Cię nie widać, nawet jeśli stoisz zaraz obok kogoś i chwile temu byleś idealnie widoczny. Chociażby dlatego, że nie przejmując się niczym, chrupałeś radośnie biurko. Szczurza logika. 

Franek, w pozie mówiącej 'tato, czemu mnie obudziłeś?!'

Franciszek, największa boidupa na świecie. Granat pierze go co chwilę, ale często śpią razem. Podejrzewamy, że Gransi grozi mu wpierdzielem, jeśli ten nie położy się obok. Do reszty stada podchodzi dominacyjnie. Pewnie, gdyby Granat go nie prał, to Franki królowałby w klatce. Na wybiegu chętnie przyjdzie posiedzieć z człowiekiem, ale nie waż się brać go do ręki, bo zwieje i przez pare godzin ni widu ni słychu po tym czarnuchu. Franek ma plamę na brzuchu o kształcie Franka z Donniego Darko. Pięknota!

Muniek

 Muniek, sprawia wrażenie wiecznie wkurzonego, ale to buziaków to on pierwszy. Czasem potrzebuje miłości, a czasem będzie spierdzielał na widok ręki wyciągniętej w jego kierunku. Mega kontaktowy, lubi siedzieć obok człowieka, czy też na człowieku. Bacznie pilnuje zamkniętych drzwi i gdy tylko się minimalnie uchylą wyrusza na podbój mieszkania. Co zjawi się w kuchni to wyżera psu z miski, a pies nawet nie drgnie. Ten to się umie ustawić!

Syriusz

Braciak Muńka, Syrek. Od początku był dobrym kolegą dla nas, można miętosić i buziakować :D Dużo musiałam się o niego nawalczyć, bo chłop przekonany nie był, ale w końcu stanęło na moim i Syrkowy jest z nami. Trochę leniwiec z niego, tylko by leżał i obserwował wszystko z góry klatki. 

Oskar

Najmłodszy z chłopów, dumbo syjamek zwany Oski-noskiem. W sumie ten gif to kwintesencja Oskiego. Jest mega ciapą i nieogarem, nastawionym pokojowo do każdego na świecie.

Cała gromada

Pięć szczurów na minimalnym hamaku, taka bieda!

Budda

Budda (imię tymczasowe) jest u nas na tymczasie, szuka doświadczonego domku stałego. Przypuszczam, że chętnie pozbędzie się jajek. Jeśli ktoś zainteresowany to proszę o informację :)

No i na koniec zdjęcie klatki chłopów, bo dziewuch niestety na kompie nie mam. Klatka nie jest jeszcze do końca urządzona i cały czas coś się tam rozwija, ale fota była zrobiona na takim etapie jak widać niżej.

To by było na tyle!
Pozdrawiam :)


*nawiązanie do piosenki "Balanga" Xięcia Warszawskiego. Z chłopakiem ciągle przerabiamy jakieś piosenki na wydanie szczurze:D

Moje książkowe top 5, czyli...

...do czego szczurza mama wraca w każdym momencie swojego życia po milion razy ;)

Kocham czytać książki. Niestety przez ostatnie miesiące bardzo mało czasu mogłam poświęcić na czytanie, przez co cierpię bardzo. Sterta książek do przeczytania się nawarstwiła, więc nie przeczę, że aktualne top 5 może ulec dużej zmianie po nadrobieniu tego wszystkiego. Szczególnie, że teraz w moje łapki wpadli Beksińścy. Portret podwójny, a w kolejce czeka na mnie biografia Rafała Wojaczka i masa literatury wojennej. Coś czuję, że po przeczytaniu tego wszystkiego top 5 będę musiała rozszerzyć do top 10 ;) No, ale żeby nie przedłużać za bardzo.. Zaczynam! Kolejność losowa.
  

1. Roland Topor- Cztery róże dla Lucienne

Strona empiku podpowiada, że jest to Kultowy zbiór opowiadań francuskiego mistrza czarnego humoru, którym podbił serca i umysły polskich czytelników. Reszta opisu zdradza elementy opowiadań, więc nie zacytuję, jakby ktoś chciał się skusić. Zbiór ów jest genialny. Przeczytałam cały za jednym zamachem- co jakimś wielkim wysiłkiem nie jest, bo to maleństwo (około 115 stron, bodajże 44 opowiadania). Topor nie chrzanił się w zbędne przedłużanie fabuły, nie ma tu wielu nic nie znaczących szczegółów. Jest za to masa zawirowań, abstrakcji i dziwnych zwrotów akcji. Jeśli kogoś to nie przekonuje, polecam zapoznanie się choć z opowiadaniem Sznycel Górski (konieczność dla fanów twórczości solowej Kazika!) i Wróżka inna niż wszystkie, może te dwa opowiadania zachęcą Was bardziej:)

2. Stephen King - Wielki Marsz

Fanom twórczości Kinga zapewne książki nie muszę przedstawiać. Dla reszty: stu chłopców rusza na marsz, w którym wygrywa ten, kto jako jedyny przeżyje. Nie ma mety, nie ma przerw. Kolejna cieniutka książka, dzięki czemu unikamy typowego dla Kinga przedłużania...tfu, budowania atmosfery, a akcja zaczyna się od pierwszej strony.

3. Kathe Koja - Włóczęga

 
Książka z serii "sentymenty dzieciństwa". Zachęcona psem na okładce, zakupiłam ją jakoś pod koniec podstawówki i od tego czasu przeczytałam ją pewnie ze sto razy. Zdarzało mi się ją czytać parę razy dziennie. Jezu, byłam dziwnym dzieckiem jak się na coś uparłam. Książka opowiada historię nastoletniej dziewczyny, wolontariuszki w schronisku, do którego trafia zdziczała suczka collie. Zryczałam się na tej książce jak głupia. Pewnie jakbym za chwilę ją wzięła do ręki i przeczytała odpowiednie fragmenty, to wyłabym znowu. Styl niepowalający, widać, że książka kierowana do młodzieży, ale historia w niej przedstawiona...ach! urzeka. Szczególnie, jak ma się bzika na punkcie zwierząt.

4. Chuck Palahniuk - Fight Club

 

Zauroczona filmem szybko sięgnęłam po książkę i tak już od tego czasu sięgam po nią bardzo często, żeby przeczytać nawet parę fragmentów. Osobiście jednak uważam, że film jest lepszy (pewnie za sprawą gry aktorskiej Nortona i Pitta), ale książka jest tylko minimalnie w tyle za produkcją filmową. Fabuła mocno się pokrywa, niektóre filmowe wypowiedzi narratora są żywcem wzięte z książki. Warto przeczytać, ale jeśli komuś film nie podszedł, to raczej mała jest szansa, żeby zakolegował się z książką.

5. Haruki Murakami - Sputnik Sweetheart

Długo się wahałam, którą książkę Murakamiego wybrać do tego rankingu, bo po prostu są podobne. Murakami ma konkretny typ postaci, który się pojawia w praktycznie każdym jego dziele. Ostatecznie wybór padł na Sputnik, bo należy do niej mój ukochany cytat, który mi towarzyszył przez wiele wieczorów. Jeśli ktoś nie czytał nic tego autora to jest to dobra książka na start. Murakami ma styl pisania, w którym można utonąć. Już po pierwszym zdaniu całkowicie wpadam w świat przedstawiony. Nie jest to szczególnie pozytywna lektura. Raczej nadaje się na leniwy wieczór, w którym nie chcemy widzieć nikogo i być widzianym.



To tyle na dzisiaj. Mam nadzieję, że kogoś zaciekawi któraś z przedstawionych wyżej książek, a sama chętnie przeczytam, jeśli macie coś dobrego do polecenia.

Pozdrawiam!
 
Wszystkie grafiki perfidnie pokradłam z google, mam nadzieję, że nikt się nie obrazi;)